Goddelijk geritsel

Een herfstavond die smaakt naar winter. Platteland. Laarzen.
Een troep mensen en een stille hond wandelen zonder woorden in het donker.
Op een afgelegen veld vormen we een grote cirkel. Ergens ver weg is er het brommen van een landbouwmachine. Dichterbij een training op een voetbalveld met een juich af en toe. En verder het geluid van de wind die dramatisch aan mijn jas rukt.

Een schuurtje. De troep opnieuw in een cirkel. Geblinddoekt nu. We krijgen een oormassage. De schelpen van mijn oren lijken te bewegen. Geluid kan kriebelen, krabben, wuiven, trippelen, schuiven, trillen. Minuten van geluidsdegustatie.
Hoe meer minuten er verstrijken, hoe meer het voelt als een massage van de ziel.

De kapel. Op sokken op stoelen gezeten. Rond een eigenaardig plantenkoor. Met een paar muzikanten er tussenin. Okkernoten aan elkaar geregen. Bladeren op een touw gestapeld. Rietstengels ondersteboven. Ze worden in beweging gebracht met motortjes. Ritmisch tikkend. Sierlijk ritselend. Goddelijk sidderend soms.
De ziel zucht.
De muzikanten vormen een liefdevol ensemble samen met de planten. Wij op sokken wrijven stenen tegen elkaar aan. De zee in de verte. Een bende vogels kwetterend. Gefluister in een kloostergang. Rietstengels als windorgels. De klanken stromen. De muzikanten beminnen hun instrumenten. Het hart gaat open. Vervoering. Een trip door een magisch landschap.

En dan opnieuw landen in de stilte. De rietstengel krijgt het finale woord. Een ritsel. Een glimlach. Een laatste zucht.

#omhelzingeninBever #LaFloresta #HansBeckers #BerlindeDeman #NathanDaems #Rosario